1
ณ โลกอีกมิติ นครบาบิรอส
แววตาของผู้มีอำนาจจับจ้องมายังลูกชายอย่างเอาเรื่อง
“มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย”
“โครงสร้างมันเปราะ”
“หุบปาก!”
เอ๊อะ บอกให้แก้ตัวแต่ก็บอกให้หุบปากจะเอาไงเนี่ย
“ไซริส ราติเอ้ รัชทายาทแห่งบาบิรอส! ทำไมลูกถึงสร้างวีรกรรมได้ขนาดนี้ฮะ”
เพตัส มอนเทซ ราติเอ้ เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่มองลูกชายด้วยแววตาดุดัน ที่เด็กเห็นนี่คงร้องไห้จับไข้ได้หลายวันเลยที่เดียว
“โอ๊ยยยย เจ้าเป็นเทพฟินิกต์เชียวนะ ทำตัวให้สมยศหน่อยเซ่ไอ้ลูกบ้า”
เจ้าชายไซริสได้แต่หัวเราะแห้งๆ เขาคือเทพซิรส ราติเอ้ เทพรูปงามบุตรของเพตัส เจ้าแห่งบาบิรอส ซึ่งอยู่คนละมิติของโลก บาบิรอสคือศูนย์กลางแห่งความงดงามเลยล่ะ โดยเฉพาะพวกราชนิกุลราชสกุลราติเอ้ จะมีใบหน้าที่งดงามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ โดยเฉพาะ เจ้าฟ้าชาย ไซริส ราติเอ้ ที่มีใบหน้าหล่อเหลาอย่างหาผู้ใดเปรียบไม่ได้ ดวงตาสีไพลินถึงจะดูเจ้าเล่ห์แต่มีความคมเข้มและน่าเกรงขามไปในตัว ผมสีดำรัตติกาลสนิทนุ่มชวนหลงใหล ผิวสีขาวสะอาดเนียนใสน่าจับจ้อง ริมฝีปากบางและเซ็กซี่ ปีนี้อายุได้10,000ปีพอดี ทรงเก่งหมดทุกอย่างเสียแต่นิสัย!
“พ่ออ้า บนโลกมนุษย์ตอนนี้ก็คริสศักราช 2890 แล้วนะ จะมีใครมาเชื่อเรื่องเทวเทพอีกหรือ”
ใช่แล้วล่ะ ตอนนี้บนดาวสีฟ้าที่เรียกว่าโลกมนุษย์อยู่ในคริสต์ศักราช2890 โลกพัฒนามาก มีประเทศแตกแขนงมากมาย ที่สำคัญตอนนี้ทางวิทยาศาสตร์สามารถทำให้มนุษย์มีพลังเวทย์แบบมักเกิ้ลได้ด้วย
“หุบปาก ไซริส แกสามารถสร้างเรื่องได้ตลอดเลยนะ ตั้งแต่แกเกิดมาแกก็สร้างเรื่องตลอด จำได้มั้ยเรือไททานิกก็จมเพราะแกจนเขาเอาไปสร้างหนังพันล้าน(จงจำไว้ว่าไททานิกจมเพราะไซริส ราติเอ้!) สามเหลี่ยมเบอร์มิวด้าก็เป็นเพราะแก(ช่วงนั้นชอบฝึกเวทย์มาก) คำสาปมัมมี่ก็เป็นเพราะแก(คือไซริสสนิทกับพวกอียิปต์มาก เพราะไซริสไปสอนเขาเล่นป๊อกเด้ง) แกยังเคยทำทวีปทั้งทวีปจมด้วยซ้ำ ชื่ออะไร อาร์ตาก์ติก?”
“แอนตาร์กติก-_-^”
“เออ นั่นแหละ และยังไม่นับวีรกรรมใน วังนะ จีบครูผู้หญิง ตีหัวครูผู้ชาย ขโมยเงินในท้องพระคลัง เผาหอสมุด ทำไฟไหม้หอประชุม ทำเเก้วมณีเมขลาแตก(พระอินทร์เอามาฝาก) รู้มั้ยตอนนั้นตอนนั้นพ่อถูกไอ้ตัวเขียวอินทรเทพด่ายับซะ”
“แหม นิดหน่อยเอง”
“นิดหน่อย? นี่แกพูดมาได้ไงฮะ โว้ยยยยยยยยยย!!!!”
ปัง!!!
ราชาเพตัสสติแตกใช้ฝ่ามือคาราเต้ที่ไปฝึกมาจากไหนไม่รู้ฟาดลงบนโต๊ะหักสองท่อน
“แกต้องแต่งงาน!!!!”
“หาาา...ว่าไงนะO_O”
ไซริสช็อกซินิม่า
“ไม่อาววว พ่อจะเอาเรื่องอย่างนี้มาพูดเล่นไม่ได้นะ ผมไม่ยอม=^=”
“ฉันไม่ไหวแล้วฮือๆ ฉันมันเป็นพ่อที่ไม่ดี ฉันดูแลแกให้ดีไม่ได้T^T ฉันเลยต้องหาผู้หญิงมาดูแลแกนะดีแล้ว!”
จากประโยคที่ดูเหมือนน้อยใจ กลายมาเป็นคำประกาศิตเสียงดัง
“แกต้องแต่งงานกับเจ้าหญิงเรเซนน่าแห่งนครเซตั้น”
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!ม่ายยยยยยยยยยยย!!!!!!!!”
ไซริสเริ่มอาการชักดิ้นชักงอเนื่องจากเจ้าหญิงเรเซนน่าคือฝันร้ายของเขา ผู้หญิงที่แวนราวกับนางยักษ์ผีเสื้อสมุทร ผมสีเขียวอื้อ ฟันที่เหยินยื่นมาเหมือนจอบ แถมริมฝีปากหนาชอบทาลิปสีแดงเถือกราวกับยักษ์กินเด็ก จำได้ว่าตอนที่ไซริสเห็นหล่อนครั้งแรกนี่ถึงต้องให้ทหารมาหอบกลับเลยทีเดียว มันเป็นฝันที่สยองมากๆเลยล่ะ
“มะ...ไม่เอา...นี่พ่อจะให้เทวเทพสุดหล่ออย่างเราไปแต่งงานกับยัยช้างน้ำพันปีหรือ”
“ใช่ พ่อคุยกับท่านเฮอร์แมนพ่อของเรเซนน่าแล้วซึ่งท่านก็โอเค”
เวร...นี่มันจับคลุมถุงชนชัดๆนี่มันค.ศ.2890 แล้วนะ
“แต่ผมไม่มีวันโอเค”
“ไซริส แก....”
“พ่อคิดจะจับเราคลุมถุงชนโดยที่ไม่บอกเรางั้นหรือ ทำไมพ่อไม่คิดถึงเราบ้าง เราไม่ได้รักนาง อยู่ไปก็ไม่มีวันมีความสุขหรอก”
ไซริสพูดด้วยแววตาที่มุ่งมั่นจนเพตัสมองลูกอย่างอึ้งๆ แหม..พอจะโหมดจริงจังนี่ก็รับไม่ทันเลยแฮะ
“และถ้าพ่อจะจับเราแต่งงานกับยัยบ้านั่นจริงๆ เราจะถล่มโลกให้สิ้นซากเลยคอยดู๊!”
โอเค โหมดจริงจังหายไปแล้ว กลับมาเป็นไซริสจอมป่วนเหมือนเดิม
“ไอ้ลูกคนนี้ เฮ้อ~”
เพตัสถอนหายใจอย่างปลง นิสัยแบบนี้ร่าเริงสนุกสนานซีเรียสไปไม่เป็น เหมือนแม่ไม่มีผิดเชียวนะ เฮ้อ มิเรีย ถ้าเจ้ายังอยู่เจ้าจะเป็นอย่างไรน้า...
“โอเคๆ ไม่แต่งก็ไม่แต่ง”
“เย้^O^ รักพ่อที่สุดเลย~”
“แต่....”
แพตัสตัดบทดีใจของไซริสแบบหักดิบ
“แกต้องไปอยู่บนโลกมนุษย์!!!!”
“หา......OoO”
องค์เพตัสประกาศิตก้อง
“แกต้องไปอยู่บนโลกมนุษย์จนกว่าจะรู้ซึ้งความเป็นมนุษย์ ถ้าถอดใจล็แกจะต้องแต่งงานกับเจ้าหญิงเรเซนน่าทันที”
“หา...แต่พ่อ....”
“แกสามารถใช้เวทย์ได้อยู่และสามารถเสกเงินได้จำนวนมากแต่พลังของแกจะน้อยกว่าเดิมเล็กน้อย แกจะมีชื่อทะเบียนบนโลกมนุษย์ใช้ชีวิตแบบที่มนุษย์ควรจะเป็น....”
“เฮ้ยพ่อ”
“อายุใบหน้าของแกถ้าเทียบกับมนุษย์ก็ซัก16-17ได้มั้ง อืมม์ๆ”
รู้สึกว่า พระองค์ท่านจะไม่ได้ฟังเลยนะ
“และมันต้องเริ่มจากตอนนี้!!!!!”
วูบบบบบบบบบ....
สิ้นคำพูดก็เกิดแสงเจิดจ้ามากมาย จนไซริสต้องเอาแขนบัง เขาได้จมสู่ห้วงมิติแล้ว!!!
“อ๊ากกกกกกกกกกก”
ร่าวกายไซริสหมุนติ้วๆจนรู้สึกคลื่นไส้ ตาลายและไม่สามารถมองอะไรได้อีก
ตุ้บ!
ร่างของชายหนุ่มรูปงามตกข้างถนนอย่างแรง ดวงตาสีไพลินค่อยๆลืมขึ้นเล็กน้อย สิ่งที่มองเห็นได้คือตึกสูงๆ รถวิ่งเต็มไปหมด มนุษย์ที่เดินไปมามากมาย
นี่มันโลกมนุษย์!!!!!
พระเจ้าจอร์จดับเบิ้ลยูบุช พ่อตรูเอาจริงรึนี่