วิชาเลข เรียนไป ก็ไร้ค่า
ได้กระดาษ เปล่าๆมา แค่แผ่นหนึ่ง
เอาไว้ทด เลขบ้า สมองตึง
กว่าจะจบ แผ่นหนึ่ง ครึ่งชั่วโมง
คณิตศาสตร์ มีไว้ ใช้ทำเพื่อ
ถอดสแควร์ รูทจนเบื่อ เหงื่อหยดโหยง
ผมก็เทียบ บัญญัติ ไตรยางศ์ลง
แล้วก็จบ อีกข้อลง ปลงใจตาย
อีกหลายอย่าง ที่เรียนไป แล้วก็กวน
แมร่งยังเรียน เศษส่วน ง่วนชิ บหาย
แถมเศษซ้อน กรุยิ่งเครียด เกลียดจนตาย
ทดนิยม มีไว้ ฆ่านักเรียน
หากำไร หาขาดทุน จุ้นทุกที่
หาพื้นที่ หาทำไม ปลูกบ้านหรอ
ถ้าจะปลูก บ้านจริงๆ ควรจะรอ
เดี๋ยวกรุขอ ครูสอนเลข หาให้มิง
ในสุดท้าย นักเรียน ยังเก รียนเลข
เพราะตำรา มะเงก เด็กชิห าย
พร้อมกันปา ตำรา ปาครูตาย
สอบไม่ได้ แต่ครูตาย วายวอดเลย

credit http://poem.mthai.com/view/6349

ใช่เลยละ เราไม่ค่อยชอบเลขเท่าไร

ไม่ชอบเลขเหมือนกัน
แต่ดันเป็นวิชาพื้นฐาน

ถูกแต่เรืยนไปเถอะ

โครตเกลียดเลยวิชาคณิต

ชอบวิชาเลข กับ วิท มากกกกกกกกกกกกกกก
เกลียดวิชา อังกฤษ ดันมาอยู่ห้องพิเศษ EP English Program

เกลียจวิชา เลขเหมือนกันค่ะ

ต่อน่ะ
ถึงครูตาย วายวอดไป มีคนใหม่
กลับยิ่งเครียด หนักกว่าเดิม เจอเลขใหม่
ยากยิ่งขึ้น งงยิ่งขึ้น กินไข่ตาย
ครูเรียกไป สอบสวนเรา ก็ยิ่งซวย
เมื่อโดนซ่อม หัวระเบิด คิดไม่ออก
หาทางแก้ บอกเพื่อนว่า ลอกหน่อยดิ
แต่ตอบกลับ มึงซวยไป ไม่ใช่กู

จริงนั้นแหละ เรียนไมไม่รุ