บทนำ
‘แมวไม่อยู่หนูร่าเริง’ คำคำนี้คือสุภาษิตที่เหล่าคนใช้อย่างเราๆเจอกันบ่อยๆ อ่อ แต่เจอแบบดัดแล้วนะ ‘นายไม่อยู่ เราร่าเริงง...’ คิกๆ และ
นี่ก็คงจะเป็นเวลาดีเลยล่ะ เพราะตอนนี้ พวกเรากำลังเริงร่ากับการได้พักงานระหว่างที่คุณท่านไปทำงาน >< ว้าว สวรรค์ชัดๆ
ฉันกระโดดโลดเต้นไปทั่วบ้านหลังจากส่งคุณท่านขึ้นรถคันหรูไปทำงานเรียบร้อย วันนี้คุณท่านมีประชุมตอนเช้า เลยออกไปเร็วกว่าปกติ
ขาที่ไม่อยู่นิ่งกระโดดโลดเต้นไปรอบๆบ้านก่อนที่จะมาหยุดนั่งอยู่ที่โซฟาหรูนำเข้าจากเมืองจีนราคาเหยียบหมื่น อ้า...เก้าอี้คนรวยมันนุ่ม
นิ่มอย่างนี้นี่เอง ชาตินี้ฉันนะมีเงินซื้อบ้านหรูๆเฟอนีเจอร์แพงๆอย่างนี้ได้มั้ยน๊า ><
“แหม๋ๆ อิแพม คุณท่านไม่อยู่ร่าเริงเชียวนะ” ป้าพุ่มที่เดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ทักขึ้น
“^^ ป้าดูสิ ฉันเหมือนคุณหนูมั้ย” ฉันพูดพร้อมเก๊กท่าทางวางมาดเหมือนลูกคุณหนูไฮโซ
“ฮ่าๆ อย่างเอ็งน่ะเหรอลูกคุณหนู หวังสูงไปหน่อยม๊างง...เอาเหอะ เอ็งรีบลงมาจากโซฟาเลยนะอิแพม เดี๋ยวถ้าเกิดเป็นรอยขึ้นมาข้าไม่
ช่วยเอ็งแล้วนะโว้ยย” ป้าพุ่มพูดพร้อมกับถือตะกร้าผ้าเดินออกไปทางหลังบ้าน
คิกๆ โอกาศดีๆอย่างนี้นานๆทีจะได้มานั่งเล่นนอนเล่นในห้องรับแขกที เรื่องอะไรฉันจะลงเล่า ฮ่าๆ
ปิ๊งป่องงง ~
ฟุบบ ~
ฉันไถลตัวลงมาตามแนวเก้าอี้จนลงมานั่งกับพื้น เอ...ใครกันนะมากดกริ่งหน้าบ้าน
ปิ๊งป่องๆๆๆๆ ~
-.- กดรัวอีกต่างหาก เอ๊ะ ลุงคำไม่ได้อยู่ที่หน้าประตูหรอกหรอ อ่าลืมไปเลยลุงคำวันนี้ลาป่วยหนึ่งวัน คงไม่มีใครเฝ้าประตูสินะ ฮึ่ยฉันกำลัง
สบายๆอยู่เลยใครกันน๊ามากดกริ่งหน้าประตูเนี่ย -*- ชิส์
ปิ๊งป่องๆๆๆๆๆๆๆ ~
“โอ๊ยย ไผกันน๋อ กดซะรัวเล้ยย” น้าหลิวเดินมาแต่ไกลก่อนจะบ่นเป็นภาษาบ้านเกิดให้ฉันปวดหัวเล่นอีกตามเคย T^T ช่วยแปลที...
“อีแพ้ม ไป๊ดูแน ว่าไผมา”
“แพมต่างหาก - -”
“เออนั่นแลๆ ไปเบิ่งซิไผมา” ชิส์ ทำไมไม่ไปเองเล่า เห็นว่าแก่กว่านะเลยไปดูให้น่ะ ไม่งั้นฉันไม่ไปหรอก -..-
ฉันเดินออกมาทางหลังบ้าน ก่อนจะแอบชะเง้อมองว่าใครมา เอ...สงสัยจะต้องไปตัดแว่นซะแล้วมองไม่เห็นเลยอ่า ><
ฉันใส่รองเท้าแตะคู่เก่งก่อนที่จะรีบเดินออกมาตรงประตูรั้ว และก็พบว่ามีชายหนุ่มแต่งตัวมอมแมมกำลังเกาะรั้วอยู่ ดูเหมือนเขากำลังจะ
เอื้อมมือไปกดกริ่งอีกที แต่พอเห็นฉัน เขาเลยลดมือลงและหันมาสนใจฉันแทน
“-*- คนบ้านนี้หูหนวกกันหรอไงวะ กดตั้งนานกว่าจะอุ้มไขมันออกมา” อร๊ายย ไอผู้ชายปากหมานั่มันเป็นใคร >< ทำไมพูดจาอย่างนั้น
เนี่ยๆ คนอุส่าเดินออกมา แล้วไอที่บอกว่าอุ้มไขมันออกมาเนี่ย หมายถึงชั้นใช่มั้ยนั่น ฉันออกจะหุ่นเพียวเพอเฟ็ค เสป็คคุณชายซะขนาดนี้ ฮึ่ยย
ผู้ชายคนนั้นมองฉันอย่างรำคาญ โอ๊ะ ดูกระเป๋าที่เขาถือมาด้วยสิ หอบอะไรมานะ ทำอย่างกับว่าจะย้ายบ้านอย่างนั้น แล้วดูแต่งตัวสิ อย่าง
กะกุ้ยข้างถนน กางเกงยีนขาดๆ กับเสื้อยืดธรรมดาๆ ถุ้ยๆ กล้าดียังไงมายืนอยู่หน้าบ้านฉันเนี่ยย...!!! (ได้ข่าวว่าหล่อนเป็นคนใช้...!!!)
“มาหาใครมิทราบบ”
“รองเท้าแตะกางเกงขาสั้นเสื้อยืดร้อยเก้าเก้า อื้ม...เป็นทาศสินะ” กรี๊ดด รับไม่ได้ อย่างนี้แค่ปากหมามันไม่พอซะแล้ว ฮึ่ยๆ นายนี่เป็นใคร
กันนะ บังอาจมาก
“-*- นี่ อย่ามาหาเรื่องนะนายกุ๊ย ทำอย่างกับกางเกงยีนขาดๆกับเสื้อยืดตามตลาดที่นายใส่อยู่มันจะดีกว่าฉันนั่นแหล่ะ...!!!”
“ใคร...” ใคร...อะไรของเขาวะเนี่ย จู่ๆมาถามว่าใคร
“ห๊ะ...” ฉันทำหน้างงๆ ก็จะไม่ให้งงได้ไง จู่ๆก็มาบอกว่าใครเฉย บ้าแหงๆ
“ใครถาม...” O_O อุ้ยๆ อย่างนี้มีปรี๊ดดอะสิ ขึ้นเลย มันกวนกันเห็นๆ
“ไอกุ๊ย...!!! ออกไปห่างๆรั้วบ้านเจ้านายฉันเลยนะว้อยย บดบังรัศมีหมด ไปไป๊”
“ฉันมาหาพ่อ”
“พ่อ...อะไรกัน พ่อนายทำงานที่นี่หรอ ตำแหน่งอะไรล่ะ คนเก็บขยะประจำบ้านอะหรอ ฮ่าๆๆ ^O^”
“-*-”
“อ้อๆ หรือว่าคนสวนล่ะ เอ๊ะ ไม่สิ ถ้าเกิดนายนิสัยงี้ พ่อนายก็ต้องเยอะกว่าหลายเท่า บ้านนี้คงไม่รับคนประเภทนั้นเข้าทำงานหรอกนะ ผิด
บ้านแล้วล่ะไอน้องง...” คิกๆ ดีนะที่มีรั้วกั้นระหว่างเราอยู่ ฉันเลยแลบลิ้นปริ้นตาใส่หมอนั่นอย่างไม่กลัว ถ้าขืนไม่มีรั้วกั้นตอนนี้หมอนั่นคงกระโดดกัดฉันแล้ว
ล่ะนะ คิกๆ ว่าแต่ เล่นอย่างนี้ก็หนุกดีเน้อ... ^O^
“ฉันมาหาพ่อ -*-”
“ฮึ่ย พูดไม่เข้าใจหรอไง บอกว่าผิดบ้านก็ผิดบ้านสิ”
“บ้านนี้แหล่ะ”
“แล้วพ่อนายทำงานเป็นอะไรล่ะ”
“...”
“ว่าไง ตอบมาเส่...!!! ฉันไม่มีเวลามายืนทะเลาะกับนายหน้าบ้านอย่างนี้หรอกนะ แดดก็เริ่มแรงแล้วด้วย”
“ก็บอกว่ามาหาพ่อ”
“- - ก็บอกมาเส่ว่าพ่อนายมีตำแหน่งอะไรในบ้านหลังนี้น่ะ...!!!”
“จะให้บอกจริงหรอ”
“เออ...!!!” นายนี่มันกวนจริงๆ เดี๋ยวเถอะๆ ขืนบอกว่าพ่อถอนหญ้า ฉันคงลงไปขำกลิ้งแน่ล่ะงานนี้
“พ่อเป็นเจ้าของบ้าน...!!!”
“O_O” อะ...อะ...อึ้งขอรับ หมอนี่เล่นตลกอะไรกับฉันอีกเนี่ยย...!!! พ่อเป็นเจ้าของบ้านอะหรอ แปลว่าหมอนี่กำลังจะบอกว่าเป็นลูกคุณ
ท่านเนี่ยนะ บ้าน่า
“อย่างนายเนี่ยนะ บ้าหรือเปล่าคุณท่านไม่เคยมีลูกซะหน่อย อย่ามามั่วหน่อยเลยน่า” เอ๊ะ...แต่จะว่าไป หมอนี่ก็หน้าคล้ายๆคุณท่านแฮะ
ฮะ...เฮ้ย บ้าไปแล้ว มันก็แค่บังเอิญน่ะ คุณท่านไม่มีลูกซะหน่อย คุณหญิงก็แก่จะลงโลงอยู่แล้ว อุ๊บบ...>X< พูดไม่ได้ๆ ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้ คุณหญิง
เป็นถึงภรรยาของคุณท่าน ฉันปากเสียจริงๆ
จู่ๆ หมอนั่นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครซักคน อ่า ดูเหมือนปลายสายจะรับแล้ว
“พ่อ...!!! คนใช้บ้านนี้ไม่ยอมให้ผมเข้าบ้าน........ครับ.........อ้อ ได้ครับ ^^ อ่ะ” หมอนั่นหันมายิ้มให้ฉันแปลกๆ ก่อนที่จะยื่นโทรศัพท์รุ่นใหม่
ราคาแพงให้ฉัน ฉันจึงรับมาอย่าง งงๆ + +
“ฮะ...ฮะ...ฮะโหลล”
(นั่นมครน่ะ ป้าพุ่มหรือเปล่า เอ๊ะ หรือว่าหลิว เอเสียงผู้หญิง อ้อแพมหรือเปล่า)
“O_O” ชะ...ชะ...ชะ ใช่เลย นั่มันเสียง คุณท่าน...!!! T^T อะไรกันอีกละทีนี้ น้องแพมอยากเป็นลมม ~
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2011-06-19 20:29:16 
เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก