โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายส่วนบุคคนก่อนเริ่มใช้งาน [นโยบายส่วนบุคคล]
ยอมรับ
[นิยาย] RoomHeart รักร้ายๆของนายเพลย์บอย Update love 2 #8 P.1 18/10/2012
Preawhaha
#1
20-09-2012 - 19:30:53

#1 Preawhaha  [ 20-09-2012 - 19:30:53 ]







สวัสดีเจ้าค่ะพ่อแม่พี่ป้าน้าอาบานตะไท
ยินดีที่ได้รู้จักนะฮะ(ใครเขาอยากรู้จักแก?)
ด้วยความว่าคอมเจ๊งและจะเลิกเล่นซิมส์แล้วจึงจะขอเอานิยายมาลงหน่อยฮะ
ไอ้ตรงP-Vioนั่นคือนามปากกาของแพรวในเว็บDek-Dเอง เพราะบางคนไม่เล่นใช่ไหมล่าาาจึงขอเอาลงละกันโน๊ะ!







APPLE'S STORY

ขณะที่กำลังจะกลับบ้านอยู่ดีๆ ทำไมนะถึงมีความซวยกระโดดเข้าใส่
ใครก็ได้ ช่วย 'แอปเปิ้ล' คนนี้ที~T[]T เค้าไม่เคยไปทำอะไรใครนะ
ทำไมถึงเผลอไปรับคำที่จะทำให้ ซวย ซวย ซวย แล้วก็ซวย แบบนี้มาได้
เพราะนิสัยไม่ชอบให้ใครมาดูถูกแท้ๆเลยเชียว ชิ
มันยังยุ่งไม่พออีกนะ ยังซวยสุดๆอีกรอบแน่ะ
ถ้านายคนนั้น เป็นคนอื่นยัง(อาจจะ)พอไหว อาจขอให้แสร้งๆแกล้งไปได้
แต่ทำไม? นายนั่นถึงต้องเป็นนาย 'ฮันเตอร์' อะไรนี่ด้วยเล่า
มีแต่ซวยเท่านั้นแน่ๆ ไม่จริ๊งงงงงง!




Character

Apple
อย่ามาดูถูกฉันนะ!


Hunter
เธอเองก็ใจเต้นกับฉันใช่ไหมล่ะ?


Sunny
น้องสาวผมใครอย่าแตะ!


Mirun
ฉันรู้...ว่ามันผิด แต่นายจะกลับมารักฉันอีกได้ไหม..


Linla
ยัยบ้านั่นได้ดีเพราะประจบทั้งนั้นแหละ!







>>อ่านฉบับเต็มได้ที่นี่<<


แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-10-18 15:11:29
OumMeeka


คิดถึงจัง
Preawhaha
#2
20-09-2012 - 19:31:00

#2 Preawhaha  [ 20-09-2012 - 19:31:00 ]







Love Update


Prologue ... #3
1...#7
2...#8






แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-10-18 14:51:20


คิดถึงจัง
Preawhaha
#3
20-09-2012 - 19:34:15

#3 Preawhaha  [ 20-09-2012 - 19:34:15 ]






I do not believe in fate.
And do not believe in love


-Prologue-


ยินดีต้อนรับเข้าสู่งานเต้นรำ! จงก้าวเดินมาอย่างไม่ต้องหวาดกลัว ถ้าหากเธอเชื่อในสิ่งที่โชคชะตาลิขิตเอาไว้ เธอก็ไม่ต้องกลัวว่าทางข้างหน้าจะลำบาก จงก้าวเดินอย่างระมัดระวัง แล้วทางข้างหน้าจะอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมถึงหรอกนะ พยายามให้ดีที่สุดไปเรื่อยๆ ไม่ต้องกลัวกระโปรงของชุดที่ยาวถึงพื้น ไม่ต้องกลัวรองเท้าที่สูงสง่าหรอก คุณผู้หญิงทั้งหลาย ไม่ต้องกลัวพื้นที่อาจลื่นหรืออะไรหรอกนะ คุณผู้ชายที่หลบอยู่ตรงนั้น มีคนพร้อมจะก้าวเดินเคียงข้างคุณอยู่แล้วล่ะ
อะไรนะ?คุณไม่เชื่อโชคชะตางั้นหรอ ทำไมกันล่ะ?
คุณคิดว่ามันไร้สาระงั้นหรอ เข้าใจแล้วล่ะ
เอื้อมมือมาให้ฉันเดินเคียงข้างไหมล่ะ
หลับตาแล้วลองเอื้อมมือมา เหมือนพี่น้องทั้ง4คนที่ฉันเคยเจอสิ
อยากรู้เรื่องราวของทั้ง4หรอ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะ ใครก่อนดีล่ะ เอ.. พี่สาวคนโตดีกว่า! หัวใจห้องที่1 เธอชื่ออะไรนะ อืม... แอปเปิ้ล สาวน้อยน่ารักที่ชอบทำตัวให้ดูธรรมดา และโดนกลั่นแกล้งบ่อยๆ ขอตั้งชื่อเรื่องราวของพวกเขาและเธอก่อนนะ คิดออกแล้ว!
ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกใบเล็กที่กว้างใหญ่ของ....
' RoomHeart '



คิดถึงจัง
Tong43
#4
20-09-2012 - 20:19:16

#4 Tong43  [ 20-09-2012 - 20:19:16 ]





ชื่อแอปเปิ้ลสีตรงกันมาก


แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-09-20 20:19:33
Preawhaha


It's been a while...
เด็กซ่าบ้านแสบ
#5
เด็กซ่าบ้านแสบ
21-09-2012 - 01:54:11

#5 เด็กซ่าบ้านแสบ  [ 21-09-2012 - 01:54:11 ]






น่าสนุก >w<

Preawhaha

Know_O
#6
21-09-2012 - 08:12:05

#6 Know_O  [ 21-09-2012 - 08:12:05 ]




ติดตาม คร้าบ

Preawhaha

Preawhaha
#7
21-09-2012 - 19:20:02

#7 Preawhaha  [ 21-09-2012 - 19:20:02 ]







-1-





ณ ภายในโรงเรียนเซ็นโยลิต้า โกลด์ ไฮเด้นท์ ไฮสคูล
ตึ้งตึงตึ๊งตึ่ง ตึ่งตึงตึ้งตึ่ง! ( กรุณาอ่านให้เป็นเพลง )
ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นที่ประธานนักเรียนเลิกประชุมพอดี ฉันจึงรีบวิ่งกลับบ้านหวังไปหาน้องสาวและพี่ชาย ตอนนี้บรรยากาศในโรงเรียนค่อนข้างเงียบ เพราะนักเรียนทยอยกลับบ้านหมดแล้ว ฉันจึงรีบวิ่งกลับอย่างสุดใจ
‘‘ แอปเปิ้ล!นั่นเธอจะไปไหน ’’ฉันหันไปมองต้นเสียง ผู้หญิงที่ย้อมสีม่วงขนาดนี้มีคนเดียวล่ะนะ - -’
‘‘ ลินลา..ฉันก็แค่กลับบ้านไงล่ะ นี่มันก็เย็นมากแล้ว ’’ฉัน
‘‘ หยุดก่อนสิ ฉันยังไม่อนุญาตให้กลับ! ’’ลินลากระชากผมฉันพร้อมลากไปในแปลงผักหลังโรงเรียน
‘‘ โอ้ย! ฉันเจ็บนะ ’’
‘‘ หุบปากที่ขี้ประจบประแจงนั่น เลยนะ ยัยบ้า! ’’
‘‘ ฉัน ขี้ประจบตรงไหนล่ะ ’’
‘‘ ยังไม่รู้อีกหรอ’’
เพี๊ยะ!! ลินลาตบฉันซะเต็มแรง จนหน้าฉันเป็นรอยแดงๆเจ็บนะ T^T#
‘‘ ชอบแกล้งขยันทำงาน หมั่นทำงานที่ครูสั่งมาส่งหลังสั่งแค่1วัน! อยากรู้จริงๆ ถ้าเธอไม่ประจบแบบนี้จะทำให้ใครรักได้ไหม ’’ลินลาพูดอย่างเยาะเย้ย
‘‘ ฉันไม่ได้ประจบ ก็พวกงานอะไรฉันเคยทำหมดแล้วเลยเสร็จเร็วเท่านั้นนะ! ’’ จริงๆนะงานพวกนี้ฉันเคยทำให้พี่ชายน่ะ โรงเรียนเราเครือเดียวกัน สอนก็คล้ายกัน
‘‘ โอ๋ๆ อย่าร้อนตัวสิ เอางี้ฉันมีข้อเสนอให้ถ้าเธอทำได้ ฉันจะเลิกว่าเธอเลย เอาไหม? ’’ก็บอกว่าไม่ใช่ยังไม่เชื่ออีก ไม่ยอมหรอก ฉันไม่ให้ตัวเองมีข้อหาผิดๆแน่
‘‘ ข้อเสนออะไร บอกฉันมา ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองมีข้อหาแน่ๆ ’’ ฉันพูดไปอยากตรงๆตามแบบฉบับของตัวเอง จะยากแค่ไหนฉันสู้!
‘‘ งั้นขอเสนอคือ เอ.. เธอรู้จักฮันเตอร์แห่ง มาสซิส รอยัลฮาร์ท ไฮสคูลไหม ที่อยู่โรงเรียนตรงข้ามโรงเรียนของเราน่ะ ฉันคิดว่าคนอย่างเธอคงรู้นะ ’’ ฮันเตอร์ ฮันเตอร์...
‘‘ ร้สึกเหมือนเคยได้ยินนะ.. นายเพลย์บอยคนนั้นน่ะหรอ! ที่ม่อผู้หญิงไม่เลือกนั่น ’’
‘‘ ถูกต้องแล้ว เธอต้องไปทำให้เขารักภายใน1เดือนน่ะ ’’ เมื่อกี้ฉันหูฝาดใช่ไหม ใครก็ได้ตอบที
‘‘ อะไรนะ! "
‘‘ ก็เธอต้องไปทำให้เขารักภายใน1เดือนไง ’’ ลินลามองฉันด้วยสายตาเหยียดหยาม ไม่!ฉันไม่ยอมหรอก!
‘‘ งั้นเปลี่ยนเป็นคนอื่นเถอะลินลา ได้รึเปล่า ’’
‘‘ กลัวทำไม่ได้หรอ...’’
‘‘ ...เปล่าซักหน่อย! ’’
‘‘ งั้น เป็นว่าตกลง โชคดี เอ.. โชคร้ายนะยะ ’’ ลินลาเดินไปขึ้นรถที่บ้านเธอขับมารับก่อนจากไป พร้อมหัวเราะเยาะเย้ย ปล่อยให้ฉันยืนแข็งทื่ออยู่หน้าโรงเรียน ฉันคิดว่าใครๆคงสงสัยว่าทำไมฉันถึงรับข้อตกลงได้ง่ายดายขนาดนี้? ฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน สงสัยเพราะคงไม่มีใครเคยหมิ่นประมาทฉันล่ะมั้ง ฉันก็เป็นคนชอบเอาชนะอยู่แล้ว เอาล่ะ!เป็นไงเป็นกัน ฉันจะสู้! แต่.... ตอนนี้รีบกลับบ้านก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่โกรธเอาT[]T แกร๊ก~ เสียงเปิดประตูบ้านโชติวิชัยญานนท์ดังขึ้น
'' พี่ซัน!ยัยเม!อยู่ไหมมม! ''
'' ... '' เงียบเชียบ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก - -
~I'm just a little bit caught in the middle~ *


อ๊ะ เสียงโทรศัพท์ฉันนี่นา ใครโทรเข้าตอนนี้นะ(-v-)o อ๋อ...พี่ซันนี่โทรมาเองนี่นา มีอะไรรึเปล่านะ - - อ้อ! ลืมแนะนำไป(พล่ามไปซะยาวแล้ว) ฉันชื่ออภิญา โชติวิชัยญานนท์ หรือชื่อเล่นว่าแอปเปิ้ล ส่วนซันนี่ที่พูดถึงเป็นพี่ชายของฉัน คอยเจ้ากี้เจ้าการตลอดเวลาและทำตัวเหมือนพ่อมากกว่าเป็นพี่ ฉันมีน้องสาวคนเล็กอีกคนหนึ่งชื่อจัสมินและฉันก็มีน้องสาวฝาแฝดคนนึงด้วย ชื่อเมเปิ้ล ได้รับฉายาเป็นนางฟ้าหมายเลขสองของโรงเรียนอีกด้วย สุดยอดไปเลยไหม แต่เรานิสัยไม่คล้ายกันเท่าไหร่นะ แต่เราคล้ายกันนะ มั้ง.. แม้เมจะมีผมเป็นสีทองก็เถอะ ฉันกับเมเรียนอยู่ที่โรงเรียนเซ็นโยลิต้า โกลด์ ไฮเด้นท์ ไฮสคูล (ชื่อยาวไหมล่ะ) เป็นโรงเรียนที่ได้ชื่อว่าเป็นโรงเรียนที่เข้ายากมากที่สุดของประเทศเลยล่ะ นักเรียนจะมีแต่พวกอัจฉริยะที่1-100ของประเทศ( ฉันที่2ล่ะ) ไม่ก็พวกชั้นสูงๆกันทั้งนั้น (บ้านฉันก็ไม่ได้รวยหรอกนะ แค่เป็นผู้ค้าอัญมณีรายใหญ่ของประเทศเอ๊งงง) ตอนนี้ฉันอายุแค่17แต่เรียนโกลด์คลาส 6 แล้วนา (เรียกตามปกติคือม.6) อ๊ะ! ตายล่ะ เผลอพล่ามยาวจะโดนพี่บ่นที่รับโทรศัพท์ช้าไหมเนี่ย! T^T (P-Vio:เค้าไม่เกี่ยวนะเออ -o-)

'' พี่ซัน~ ''
[อยู่ไหน?...]
'' อยู่บ้านค่าาา ''
[ดีแล้ว แอปไปดูที่โต๊ะกินข้าวหน่อยสิ เห็นสมุดอะไรไหม ช่วยหยิบมาให้พี่ด้วยนะ เจอไหม?]
'' เจอแล้ว พี่อยู่ไหนล่ะ ทำไมเสียงดังจัง? /(><)\ '' เขาขุดเจาะถนนกันหยอ..
[จำห้างที่เราไปเที่ยวเมื่อวันอาทิตย์ได้ไหมแอป ที่ยัยเมไปแล้วซื้อชุดมาสิบกว่าตัวน่ะ - - ]
'' จำได้ พี่อยู่ห้างหรอ '' จำได้ดีจ้า ในตู้เมมีชุดตั้งกี่ร้อยค่ะ?
[เปล่า!พี่อยู่ผับข้างๆห้างที่ชื่อ Torin LYH Blacx ของเพื่อนพี่น่ะ ที่ชื่อโทรินไง ตอนนี้พี่อยู่กับเพื่อนพี่ แอป รีบเอาสมุดมาให้พี่ด้วยล่ะ พี่ต้องเอามาเล่นดนตรีที่นี่มันมีโน้ตเพลงที่พี่จดไว้ เอ้อ!อย่าบอกพ่อกับแม่ล่ะไม่งั้นโดนแน่! แค่นี้นะเอามาให้ไวๆล่ะ!]พี่ซันรีบตัดบท แล้ววางสายไป เดี๋ยวเหอะ จะฟ้องพ่อกับแม่ซักวัน เชอะๆ ผับหรอมันเป็นสถานที่ๆฉันเกลียดที่สุดเลย - -* พี่คงอยู่กับเพื่อนสนิทพี่สินะ คงมี กายคู่กัดยัยเมที่ฉันไม่เคยเจอ(เปลี่ยนสรรพนามเรียกน้องจอมดื้อ) ริวเพื่อนอัจริยะของพี่คนนี้เคยเจอ โทรินชายที่หน้าตาหล่อสุดใน3โลกแต่ฉันไม่เคยเห็นหน้า นัทผู้ที่ยัยเมแอบชอบฉันเคยเจอ - -* แล้วก็...

ฮันเตอร์!ผู้ที่เพลย์บอยที่สุดในโรงเรียนของพี่ชายฉันโดยที่ฉันไม่เคยเห็นหน้าและ.... เป็นคนที่ฉันต้องทำให้เขาหลงรักให้ได้! ใครก็ได้ช่วยแอปเปิ้ลคนนี้ด้วย แจ่ม จาแดมแจ่ม ว้าว ณบัดNow T[]T! ร้องเป็นเพลงพี่บี้เดอะสตาร์ได้เลยพี่น้อง!

แอ๊ด~เสียงประตูบ้านถูกเปิดออกโดยหญิงสาวหน้าตาดีที่มีผมสีทองยาวสลวยทั้งหัว ที่ร้องฮัมเพลงเบาๆอย่างเซ็งๆก่อนที่จะ...
'' พี่แอป! '' ช็อกตาตั้งกับพี่สาวของตนที่ที่พยายามเอาหนังสือคณิตศาสตร์ฟาดไปที่หัว - -
'' เม... Help Me! T[]T '' เมทำหน้าซังกะตายเมื่อเห็นสภาพฉันพร้อมส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ '' เป็นอะไรหรอพี่แอป หิวข้าวหรือสอบตกคณิตรึไงอ้ะ=o= ''
'' บ้ารึ พี่เคยสอบตกหรอ ช่วยพี่หน่อยนึงดินะๆน้องรัก '' ทำหน้าออดอ้อนอย่างสุดฤทธิ์
'' ทำหน้าออดอ้นมาเชียว ก็ได้ก็ได้ๆเล่ามาสิพี่ เรื่องเป็นไงจะได้ช่วยถูกไง ''
'' เรื่องมันมีอยู่ว่า @#$%^&*()_+!''

3 นาทีผ่านไป ไวเหมือนโกหก(ก็โกหกน่ะสิ!)

'' อ๋อ!เรื่องเป็นแบบนี้เอง งั้นพี่ยอมได้หรอที่ถูกเขาสบประมาทแบบนั้นจากยัยลิงขึ้นราอะไรนั่น! ''
'' เอ่อ ลินลา=o=ต่างหาก '' ชื่อคนอื่นเขาเสียหมด เมเอ้ย~
'' ก็คล้ายๆกันน่า เอ้าพี่ไปเปลี่ยนชุดได้แล้วไวๆเลย ''
'' จะไปไหนล่ะเม - - ''
'' ก็เอาของไปให้พี่ซันไง^o^ ชาลันล้า~ ''
'' เมจะไปหรอ อย่ากลับดึกนักล่ะ '' ฉันนั่งลงบนโซฟาเตรียมหยิบหนังสือขึ้นอ่าน
'' พี่ต้องไปด้วยนะ! ''
'' ไม่ เมไปคนเดียวสิ''
'' ต้องไป ''
'' มอไอไมไม้เอก อ่านว่าอะไร! ''
'' อ่านว่าพี่ต้องไปด้วยไง!? ''
'' ! ''

At Torin Blue Club

'' พี่ว่าพี่ซันอยู่โซนไหนหรอ= = ''
'' ไม่รู้ - - ''ฉันตอบกับน้องสาวสุดที่รัก(กัดฟันพูด) จับฉันโยนขึ้นรถแล้วขับมาที่ผับด้วยความไวอย่างยิ่ง
'' มันมีตั้ง12โซนเลยนะพี่ - -* ''
'' ไม่รู้เดินหาไปเรื่อยๆละกัน... ว่าแต่เมจะแต่งชุดเดรสแบบนี้มาทำไมเนี่ย ทำยังกะจะไปเที่ยวที่ไหน ''
'' พี่นี่ก็ เค้าเรียกชุดแส็กต่างหาก พี่ไม่รู้เรื่องแต่งตัวเลยจริงๆ =_= นี่พี่ก็แต่งตัวยังกะจะไปโรงยิมเหมือนกันล่ะน่า ใส่เสื้อกีฬากางเกงวอร์มแบบนี้''
'' เรื่องของชั้นน่า อย่ายุ่งเลยยัยสวย ชิ (- -*)''
'' เฮอะ!ไม่รู้ล่ะ โทรหาพี่ซันก่อนดีกว่าพี่รออยู่ตรงนี้นะอย่าไปไหน เดี๋ยวมาขอออกไปโทรศัพท์ก่อน เสียงดังเหลือเกิน ''ยัยเมเดินออกไปทางด้านนอกแล้วทิ้งให้ฉันยื่นบื้ออยู่คนเดียว ถึงในผับนีจะมีคนเยอะก็เถอะนะ ไปหาที่นั่งดีกว่า ยืนอยู่แบบนี้เมื่อยขา (ได้ข่าวว่าน้องแกเพิ่งบอกให้ไม่ให้ไปไหนนะ) ทำไมคนพวกนี้ขยับตัวไปมาเหมือนเชื้อโรคในลำไส้เลยนะ (ใครเข้าใจโปรดช่วยอธิบายที่T^T P-Vio คนนี้งงเจ้ฉลาดอย่างมหาศาล) อึ๋ย คนแน่นเป็นตัวหนอน ขยับตัวออกมาไม่ได้เลย รู้งี้ไม่เดินเข้าไปหรอก เอ๊ะ ทำไมมีอะไรแปลกๆ อย่าบอกนะว่า...
ฉันโดนพวกโรคจิตลวนลาม =[]=! ทำไงดีล่ะ ขยับหนีออกมาไม่ได้เลย ทำไงดีอ่า อ๊ะ ยัยเมมาแล้วมองเห็นฉันแล้วด้วย แต่คงเข้ามาไม่ได้อ่ะ ทำไงดี!
ผลั๊วะ!
กรี๊ดดด! มีคนมีเรื่องกัน คนในผับวิ่งออกไปห่างๆกันหมดแล้วล้อมวงล้อมเพลง เอ้ย!ใช่เวลามาเล่นมุกตอนนี้ไหมยัยแอป!
ห่ะ ใครมีอะไร เกิดอะไรขึ้น!( รู้สึกตอนนี้ตัวเองโง่อย่างบอกไม่ถูก )
'' ไอ้โรคจิต แกกล้ามาลวนลามน้องสาวฉันในผับเพื่อนฉันรึ!'' ผะ พี่ซัน กรี๊ดดด แอปรักพี่ซันจังเลยอ้ะ >o< จุ๊บที่มะๆ
'' เฮ้ยไอ้ซัน อย่ามาฆ่าคนในผับฉันสิวะ! '' ล่ะ หล่อขนาดนี้พี่โทรินชัวร์
'' ไอ้ซัน ใจเย็นว้อย! '' ยัยเมกรี๊ดสลบไปเรียบร้อย คนนี้พี่นัทแน่ๆหล่อลาก =.,=
'' เฮ้ย!ซัน สต๊อป! '' คนนี้ก็หล่อ ใครเนี่ย
'' ไอซัน!เบาสิว้อย จะฆ่าคนรึไง'''คนนี้ก็หล่ออ่ะ แต่ไม่รู้จัก พี่เรานี่คบคนที่หน้าตาหรอ แต่รู้สึกตัวเองชั่วแฮะ ตกหลุมรักคนพร้อมกันหลายคน >..< ว่าแต่อีกคนไปไหน~
'' ไม่ต้องมาห้ามเลยเจ้าพวกนี้! เฮ้ย!ไอ้ฮันปล่อย! ''คนหล่อคนสุดท้ายไปล็อกแขนพี่ซันทันที แล้วคนอื่นก็เริ่มเข้าไปช่วยล็อกด้วย เดี๋ยวนะ ฮัน?คุ้นๆแหะ ฟังเพี้ยนมั้ง..
'' ผมขอโทษครับ พี่สาว!หยุดพี่ชายคนนั้นให้ที่สิครับ (T/l\T) '' ไอโรคจิตคลานมากอดขาฉันเฉยเลย!น่าสงสารแหะ ปากแตกเลยอะ
'' แอป! ไอ้พวกนี้ก็ปล่อยฉันสิว้อย! ''
'' พี่ซันปล่อยเขาไปเหอะ แอปไม่เป็นไรน่า ''
'' เฮอะ!ก็ได้ ไอพวกนี้ปล่อยฉันน่า ไอ้โรคจิตไปไหนก็ไปซะ '' แอบเหลือบไปเห็นเจ้านั่นไหว้พี่ก่อนจะวิ่งไปเลย - ____ -; จากนั้นคนหล่อทั้งหลายก็ยอมปล่อยแขนพี่ทันที
'' ไม่เป็นไรจริงนะ ''พี่ซันหันมาถามฉัน
'' จริงค่ะ อ่ะนี่สมุดพี่ ''
" อื้ม! "


ณ เวลาที่เข็มสั้นเลยเลข 10 ไปแล้ว...(พูด4ทุ่มก็จบเรื่อง!)
ขณะนี้ฉันกำลังทำอะไรรู้ไหม? นั้งทำปากแบะมองน้องกับพี่ฉันนะสิ =__=; ดึกแล้วนะ เม... พี่ยังไม่ได้ย่อเนื้อหาวิทยาศาสตร์ ทั้งเล่มเลยนะ T^T ลองพยายามส่งกระแสจิตดูดีกว่า เผื่อจะยอมกลับ>..<
จ้อง ( '_')------>(>..<)~
" พี่แอป... " ยัยเมจะพูดอะไรรึว่า จะชวนกลับแล้ว เย้~ ^ ^
" ว่าไปพี่ฮันก็หล่อดีนะ " ตุ้บ! รู้สึกเหมือนมีหินหล่อ เอ้ย! หล่นใส่หัว T[]T
" คนไหนล่ะ "
" คนนั้น " ชี้นิ้วไปท่ามกลางกลุ่มพี่
" บอกทีละคนเลยดีกว่านะ คนเยอะมองยากT^T "
" จำคนที่มาห้ามพี่จะตื้บไอ้โรคจิตได้ป้ะ คนที่1พี่โทริน คนที่2พี่นัท คนที่3พี่กาย - -* คนที่4ก็พี่ฮันไง "
" จริงอ้ะ! คนสุดท้ายพี่นึกว่าพี่ริวซะอีก!"
" จริงสิ ไม่ได้ยินที่พี่ซันเรียกว่าไอ้ฮันหรอ = = " ไม่ได้ยิน ไม่เลยซักนิด
" T[]T "
" แล้วทำหน้าแบบนั้นทำไม? = = " ไม่มีอะไรหรอกเม....
พี่แค่อยากจะกรีดร้อง... กรี๊ดดดด! T[]T!


แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-09-21 19:21:28


คิดถึงจัง
Preawhaha
#8
18-10-2012 - 14:50:36

#8 Preawhaha  [ 18-10-2012 - 14:50:36 ]







-2-







ปึงๆๆ! เสียงถีบประตูดังก้องกังวานไปทั่วบ้าน พร้อมกับเสียงสุภาพๆของน้องสาวฉัน

" พี่แอป! เปิดประตูนะว้อย~! กลับมาแล้วเป็นอะไรถึงมาขังตัวเองในห้องหา เดี๋ยวเมถีบประตูเข้าไปหรอก ปั๊ดโธ่! เปิดสิเฟ้ย~ " สุภาพเนอะ = =^^
ตอนนี้ฉันกลับบ้านมาพร้อมกับน้องรักเรียบร้อยแล้ว ผับมันร้อนอึดอัด แต่เหตุผลสำคัญคือร้อนจนใจละลายเมื่อเจอแก๊งค์ LYH ต่างหาก ชู่ๆ เงียบไว้ๆๆ พี่ซันอธิบายชื่ออันพิลึกว่า ย่อมาจาก Lock Your Heart (รวมคำมั่วดีแท้..) สโลแกนคือ ' ล๊อกหัวใจของคุณให้ดีๆก่อนที่จะเผลอตกหลุม(รัก)พวกเราเข้าให้ ' แต่ก็ยอมรับนะว่าหล่อยกเว้นนายฮันอะไรนั่น :(
" เมโหด บูววว -3- " ฉันรีบไปเปิดประตุทันใด ก่อนที่น้องสาวจะพ่นไฟ คล้องอีกแล้ว
" ต้องจัสมินสิ ดื้อ สวย ดุ จี้จ้า~ " พูดถึงจัสมินคือน้องสาวพวกเรา บอกได้เลยว่าน้องคนนี้มันสวยและดูหล่อไปพร้อมๆกัน! แต่มันร้ายกว่าผู้ชาย =..= พวกเรามีกัน4พี่น้อง พี่ซันจอมเก๊ก ฉันนักเรียนตัวอย่าง เมนางฟ้าของโรงเรียน และ จัสมินน้องสาวผู้แก่นแก้ว(มากกก) ส่วนพ่อกับแม่มักจะติดงานต่างประเทศเป็นประจำ ส่วนจัสมินอยู่หอพักประจำนักเรียนซึ่งต้องอยู่ตั้งแต่เกรด7-10นานๆได้กลับมาบ้านมั่ง พวกเราเลยมักอยู่กันเพียง 3คนบ่อยๆ แต่ขอจัดการน้องบ้าหน่อยเหอะ =*=
" เล่นบ้าเล่นบออะไรของเมกัน "
" ไม่รู้ ว่าแต่พี่เป็นอะไรอะ "
" คน "
" พี่แอปกวนนักเมกระซวกตับไตไส้พุงจริงๆด้วย!"
" =[]=! " น้องช้านนน มันเป็นฆาตกรใช่ไหม
" ล้อเล่นๆ แต่... จะทำจริงถ้าพี่กวนนัก! "
" โหด! "
" เชอะ! ไม่สนเมสวยซะอย่าง เอ๊ะ! =3="
" -*- อะไร "
ยัยเมไม่ยอมตอบแล้วเดินยิ้มๆมาถอดแว่นตาของฉันออก อ๊ากก! ตาลายแล้ว =[]+ แกจะควักตาชั้นเรอะ!
" พี่แอปเนี่ยตาสวยแฮะ "
" ตาต้องหล่อสิ ยายกับย่าต่างหากที่ต้องสวย "
" ญาญ่าสวยกว่า ถุย!นอกเรื่องไปไกลแล้วพี่แอปซื่อบื้อ "
" พี่ฉลาดที่2ของประเทศเชียวนา ซื่อบื้อตรงไหนง่ะ -3- "
" อ๊ะๆ ฟังให้ชัดๆเมพูดว่าตาเนี่ยหมายถึงดวงตาต่างหากย่ะ พอพี่ถอดแว่นแล้วตาสวยชะมัดเลย "
" สวยแต่แต่มองไม่เห็นชัดเค้าไม่เอา! เอาแว่นเค้าคืนมาน้าา ( ><)// "
" ไม่ๆ อย่าใส่มันเลยแว่นน่ะ ใส่คอนแทคเหอะ แล้วพีจะดูดีมากอาจสวยกว่ายัยกางเกงลิงขึ้นราอีก "
" เรียกชื่อคนอื่นซะเสียเลยอีกแล้ว ลินลาต่างหากเฟ้ย! "
" แคร์ทำไมล่ะ ยัยนั่นทำไม่ดีกับพี่ไว้เยอะนี่ อ๊ะ!เดี๋ยวๆๆ ขอเมไปคุยกับชีสเดี๋ยวมา แปปเดียวๆ " ฉันพยักหน้าเบาๆเพื่อให้ยัยน้องรักวิ่งไปคุยโทรศัพท์ตอนตี2(โทรมาได้จังหวะดีเนอะ เพื่อนยัยเมเนี่ย - -^) ฉันหยิบแว่นตามาสวมและหยิบหนังสือออกมาอ่านต่อเพื่ออ่านให้จบเล่มซักที


" จ้าๆจะมาถึงไทยพรุ่งนี้ใช่ไหมเอ่ย อย่าลืมของทีเค้าสั่งนะเดี๋ยวจะไปหา " สาวน้อยผมบลอนทองยาวสลวย มีดวงตาสีฟ้าใส และมีใบหน้าหวานที่แม้จะปราศจากการแต่งหน้าก็สามารถทำให้ชายทั้งหลายหลงใหล สมกับชื่อนางฟ้าของโรงเรียนที่ได้รับมาตั้งแต่เกรด8 (ม.2) เคยมีคนมาชวนเธอไปแสดงละครถึงหลายต่อหลายครั้งเพราะในทุกปีที่วันงานโรงเรียน เธอจะเล่นละครเวทีแล้วมักจะทำให้มีคนดูที่ล้นออกมามากมาย เธอสามารถแสดงได้ทุกบทอย่างรื่นไหลและมีเสียงที่ใสน่าฟังเป็นที่สุด แต่เธอไม่ต้องการที่จะก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงอะไรตอนนี้ เธอจึงมักปฎิเสธไปทุกครั้ง
" โห~ ถ้าชีสลืมล่ะเค้าโกรธนะ มันเป็นของสำคัญมากกกก จ้าๆ ฝันดีจ๊ะ " เธอลากเสียงยาวด้วยเสียงใสของเธอก่อนที่จะกดวางสาย รอยยิ้มน่ารักที่ทำให้ดูมีประกายรอบตัวเธอแม้จะอยู่ในความมืดก็ตาม... ได้เวลาฟังคำบอกเล่าของสาวน้อยคนนี้แล้ว!

>> Maple's side<<

" ฮ้าวว คุยโทรศัพท์นานไปหน่อย พี่จะบ่นไหมเนี่ย "ฉันบิดไปบิดมาก่อนจะเดินเข้ามาในบ้าน
ง๊วงง่วง~ จริงๆเลยนะ ดึกแล้วด้วยสิ
"+3= อ้าวหลับแล้วเรอะ " ฉันบ่นอุบอิบเบาๆแล้วไปนั่งลงตรงหน้าพี่สาว หลับขณะอ่านหนังสืออีกแล้ว พี่ฉัน ==

ฟี้~
เสียงหายใจเบาๆออกมาจาก ร่างบางของพี่สาวที่ใส่แว่นหนาเตอะและมีหนังสือโปะหน้า นอนพิงอยู่โซฟาอย่างเมื่อยล้า ข้างๆมีหนังสือแบบฝึกหัดที่ถูกทำหมดแล้วทั้งเล่มตกอยู่มากมาย ขยันไม่เข้าเรื่องเลยจริงๆ

ฉันหยิบหนังสือออกจากหน้าพี่สาวฝาแฝดและค่อยๆถอดแว่นออกปัดผมที่ปรกใบหน้าไปข้างๆใบหน้าที่หลับสนิทอย่างมีความสุขนั่น จึงทำให้เห็นใบหน้าอ่อนโยนที่ดูเหมือนหลุดมาจากเทพนิยาย พี่สาวคนนี้จริงๆแล้วสวยและดูดีกว่าฉันมากนะ แต่เพราะไม่ค่อยดูแลรักสวยรักงามเหมือนที่รักเรียนเท่าไหร่จึงดูเฉิ่มๆไปบ้างไม่งั้นคงติดรายชื่อนางฟ้าของโรงเรียนแล้ว(คล้ายๆกับดาวโรงเรียน) ผมที่ไม่เคยผ่านการทำสีหรือตกแต่งอะไรเพิ่มนอกจากตัดและสระที่ตัดจนสั้นเหลือแค่บ่า แต่มันส่องประกายว่าเป็นผมที่สวยมากๆ สีน้ำตาลมะฮอกกานีที่เป็นโดยธรรมชาติ มีนัยน์ตาที่สีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำ มีใครเคยบอกรึปล่าวว่า พวกเราเป็นลูกครึ่ง ไทย-ฝรั่งเศส(และมีแคนนาดาปนอยู่หน่อยๆด้วยนะ =3=)จึงมักพูดและเก่งภาษากันหมด เหมือนเป็นความสามารถพิเศษที่ฉันมักรู้ความรู้สึกนึกคิดของพี่สาวบ่อยๆ(แต่บางครั้งก็เดาไม่ถูกจริงๆ) ตามที่ใครๆมักจะพูดว่า ฝาแฝดนั้นเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน และตอนนี้ฉันรู้ด้วยว่าพี่สาวคนนี้ กำลังฝันดีอยู่... และยังไม่อยากทำลายฝันนั้นในตอนนี้ เลยปล่อยพี่ไว้ที่โซฟาก่อน (อ้าว!)
ฉันไปหยิบผ้าห่มผืนโปรดมาห่มให้พี่คนนี้ ก่อนที่จะเดินกลับไปที่ห้องตัวเองและนึกถึงเรื่องราวในตอนเด็กๆ
ฉันเคยเป็นเด็กอ่อนแอขี้แย สู้ใครไม่เป็น และไม่สุงสิงกับใครนัก แต่พี่แอปเปิ้ล เป็นเด็กร่าเริง สดใส เป็นที่รักของใครหลายๆคน และมักปกป้องฉันจากเรื่องต่างๆเสมอ คอยปกป้องจากพวกที่มาแกล้งแม้จะต้องสะบักสะบอมกลับบ้านก็ตาม พี่มักจะนึกถึงคนอื่นอยู่เสมอและเป็นแรงผลักดันที่ทำให้ฉันโตขึ้นได้อย่างสง่าแบบนี้ และพี่ก็เริ่มจะเงียบ เกลียดการโดนดูถูกและไม่สุงสิงกับใคร ทำอะไรก็มีคนคอยจับผิดเหมือนฉันแต่ก่อน แต่มี่สิ่งหนึ่งของพี่แอปที่ไม่เคยเปลี่ยนนั่นก็คือการห่วงใยคนรอบข้างอยู่เสมอแม้จะทำท่าทีไม่ใส่ใจก็ตาม นี่ล่ะพี่สาวผู้แสนดีของฉัน น่ารักใช่ไหมล่ะ! แต่ฉันเชื่อว่ากำลังจะมีเรื่องวุ่นๆและเรื่องดีๆสำหรับพี่แอปเกิดขึ้นในอีกไม่นาน! เชื่อลางสังหรณ์ของฝาแฝดได้เลย!

>> End Maple' side <<

จิ๊บๆ
พรึ่บ!
" กี่โมงแล้วเนี่ย~! ใครเปิดไฟแสบตาชะมัด!! " ฉันกระโดดผึงขึ้นมาก่อนโวยวายทันที ทันใด มันร้อนนะเนี่ย! :<
" อ๊อก!! " เสียงฉันเองแหละ ทายซิเกิดอะไรขึ้น
" วันนี้พี่แอปตื่นสาย~! " น้องสาวอีกคนของฉันกระโดดทับฉันที่นอนอยู่บนโซฟา ยัยคนนี้ชื่อจัสมินที่มาจากคำว่าดอกมะลิในภาษาอังกฤษไง และเป็นชื่อนางเอกในการ์ตูนเรื่องหนึ่งของดิสนี่ย์เรื่องเดียวกับที่มียักษ์จินนี่อยู่ =w= เพราะเหตุใดไม่ทราบน้องคนนี้บ้าพลังจนใครๆต่างเอือมระอา โชคดีที่โรงเรียนให้ไปอยู่หอพัก ที่กลับมาเนี่ยคงเพราะเป็นวันเสาร์ซึ่งปกติฉันจะต้องเป็นคนไปรับกลับ จัสมินเป็นสาวน้อยจอมแก่นเก่งในวิชาเกี่ยวกับการต่อสู้ ทั้งเทควันโด้ กังฟู คาราเต้ มวยไทย ป้องกันตัวเบื้องต้น แข่งม้าเอ้ย!ขี่ม้า ฟันดาบ และ ยิงปืน =w=;;;(เหงื่อตก) คงสงสัยสินะว่ามันจะเรียนไปรบหรอไง แท้จริงแล้วน้องคนนี้กำลังจะได้ขึ้นตำแหน่งทายาท.... แต่ขอไม่บอกล่ะว่าอะไร มันอันตราย ว่าแต่...
" เมื่อไหร่แกจะลงไปจากตัวพี่ล่ะจัส มันหนักนะ! -*- " ถีบน้อง
" คิดสู้รึ! " กำหมัด
" หึ! "

ผ่านไป5นาที~

" อึก..! อ๊ากกกก ยอมแล้วๆ ปล่อยหนูเถอะน้า~ ใครก็ได้ช่วยด้วย!! "
" เสียใจด้วยนะน้องรัก แต่พี่ไม่ปราณีแกแน่! "
" งั้นจัสก็ปล่อยพี่ไปไม่ได้แล้ว... " จัสดิ้นหลุดออกจากฉันอย่างง่ายดายแล้วกระโดดข้ามไปหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมาที่เป็นสีเงินแวววับสะท้อนแสงแดด
" จะ จัส มันไม่มีอยู่ในกติกานี่ O[]O! "
" ขอโทษนะพี่.. "
ฉึก!
" อั่ก ทำไมเธอถึง..ทำอย่างนี้ "
" หึๆ จะยอมแพ้ไหม "
" ยอมแล้ว ทะ ทำไมถึง... "
" ☺ "
" เอาส้อมมาจิ้มเอวพี่อ่ะ กร๊ากกก >[]<~ " จัสขี้โกงอ่ะ รู้ก็รู้ว่าฉันบ้าจี้ ยังจะเอาส้อมมาจิ้มเอวอีกT^T ตอนแรกฉันเอาหมอนไล่ตีจัสจนเกือบจะชนะแล้วแท้ๆ โดนแบบนี้ ชะงักเลย >3< ( P-Vio,คนอ่าน:เล่นกันแล้วคำบรรยายเมื่อกี้มันอาร๊ายยย>[]<** )
" -..- งื่อ... เฮ้ย!O..O "
เป๊งงง
ตะหลิวที่ไม่รู้พุ่งมาจากไหนกระทบกับหัวของจัสจนหัวทิ่มหน้าคะมำไป ฉันเลยยืน(ยิ้ม)มองอยู่ห่างๆ(P-Vio: แอป แกรักน้องมากเลยนะ -*-)
" ป๊อก! เข้าเป้าเด๊ะ! " เสียงดีดนิ้วทำให้ฉันหันไปมอง น้องทีเพื่อนยัยจัสและเป็นน้องชายน้ำชาเพื่อนฉัน น้องเป็นเด็กที่หน้าหวาน(และนิสัย)เหมือนผู้หญิงตรงข้ามกับจัสที่หน้าคล้ายผู้ชาย -..-
" ไอ้ชาเย็น! "
" โห.. ป้ามะลิอ้ะ "
" แก๊!!~ "
" =P "
" ที พอเลยเจ้าน้องบ้า -*- " น้ำชาที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนเอามือปิดปากน้องทีไว้
" เอ๊อะ! -*- "
" แล้วแกอ่ะ มาทำไมอะน้ำชา ไตมีปัญหาเรอะ - - "ฉันเอง
" ใช่มาไตหาหัวจามพี่ชายแกไง๊~ >//< " พอดียัยเพื่อนคนนี้มันปลื้มพี่ซันน่ะ - -;
" ใสเจีย เสียใจ พี่ชั้นมันมีคนที่ชอบแล้วล่ะ =P "
" มันเป็นคร้ายยยยยยยย~ ชั้นจะฆ่ามัน! "
" -..- เรื่องไรจะบอกอ่ะ บู๊วววว "
" อย่าให้ชั้นรู้นะ! "
" จ้าๆ จะปิดอย่างดี "
" ยัยแอปเปิ้ลเน่าบ้า~! "
" แอปเปิ้ลเป็นผลไม้ไม่มีชีวิต เน่าได้แต่บ้าไม่ได้หรอกนะจ๊ะน้ำชา "
" พอๆปวดหัว เดี๋ยวแม่ก็... " น้ำชายื่นมือมาจะจกหัวฉัน(ไม่ต้องกลัวจ้า~ ชาติที่แล้วมันเป็นปอป ...BY Apple) แต่ประโยคก็เปลี่ยนไปเพราะว่าคนที่เข้ามาใหม่...
" แกล้งซะเลย>//< " เลื่อนมือไปดึงแก้มแทนที่กำลังจะจกหัวอย่างรวดเร็ว
" แอป!กินข้าววว.. อ้าว!น้องน้ำชา มากินข้าวด้วยกันไหมครับ ^^ "
" ก็ได้ค่ะ ชายังไม่ได้กินอะไรเลย หิวสุดๆพอดี^///^ " ฉันเห็นน้องทีทำปากที่มีรอยช้ำ(โดนจัสชกเอาน่ะ - - )ขมุบขมิบล้อเลียนเป็นคำว่า 'ยังไม่ได้กินอะไรเลย~ แหม ใครกันที่แย่งวาฟเฟิล 5 ชิ้น ที่จานผมจนหมดตอนเผลอกันฟะ'
" พี่ทำมักกะโรนีแล้วก็ของหวานเป็นมาการองกับแพนเค้กกินได้ไหม "
" ของชอบบบบ>///< "

" อร่อยมากเลย ขอบคุณค่ะ "
" ... " ฉัน เม น้องทีและจัส
" =[]=; " พี่ซันทำหน้าอึ้งทึ่งช๊อกหลังจากเห็นยัยชากินมักกะโรนีไป2จานแพนเค้ก5 อะนะ(สาบานสิว่ากิน - - )
" อ๊ะ! พี่ซัน แอป จัส เมไปก่อนนะ นัดยัยชีสไว้ "
" โชคดีสำลีแปะหัวนะ "
" ไอ้พี่แอป! โอ้ยขี้เกียจเถียงไปล่ะ "

ฟิ้วววววว
บรื้นน~
เมขับรถเฟอรารี่ไปอีกล่ะสินะ เดี๋ยวจะโดนไปสั่งเข้าซักวัน มันไม่มีใบขับขี่หรอกนะ แต่มักขับรถเองประจำแต่มักรอด ( พวกเราโตไวกว่าอายุกันเยอะ เป็นลูกครึ่งไปทางยุโรปหน่อยๆนี่นา )

ฉันอ่านหนังสือวิทยาศาสตร์พร้อมคว้ามาการองใส่ปาก(คล้องจองเนอะ) จากนั้นพี่ชายฉันมันก็ขอออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆแน่นอน..ไปทำงานที่ผับอีกสิ =w=
“ ไปผับอีกแล้วหรอ อย่ากลับดึกล่ะเจ้าพี่ชาย” ฉันพูดในขณะที่พี่กำลังหยิบกุญแจรถอีกคันไป( บ้านฉันมีรถหลายคันมากอ่ะนะ พอดีรวย )
“ จ้าๆยัยตัวยุ่ง ถ้าเพื่อนพี่มาตามบอกไปว่าพี่ออกไปแล้วนะ ” พี่ซันหันมาขยี้ผมฉันก่อนจะออกไปอย่างรวดเร็วดั่งแสงที่ไวกว่าเสียงถึง...เอ่อ...ช่างมันเถอะ =[]= เฮ้อ~ ฉันถอนหายใจก่อนจะนั่งอ่านหนังสือดาราศาสตร์ต่อ ( ขยันล่ะสิ ) มันเซ็งจริงๆหนังสือนี้มันหลักสูตรปี25X1 ตอนนี้25X5 แล้วนะ เซ็งจืด ไปอ่านชีวะต่อดีกว่า~ ( แกมันคนหรือเครื่องจักรอัดเม็ด? : P-Vio )
ติ๊งต่อง...ติ๊งต่อง...
ใครมากดออดฟะ ( หมาข้างบ้านแกกดมั้ง ไปดูเซ่! : P-Vio ) คงไม่ใช้เซลล์ขายเครื่องสูบน้ำอีกนะ บ้านชั้นน้ำไม่ท่วมหรอกย่ะ ! แอปเอาอยู่ ! = =*
ติ๊งต่อง..ติ๊งต่อง..ติ๊งต่อง..ติ๊งต๊อง(?)
เออๆ ได้ยินแล้วย่ะ บ้านไม่มีให้กดรึไง จะดังเป็นเพลงชาติต้นยันจบได้แล้วเฟ้ย! จะให้ร้องประกอบเลยไหมไอ้บ้า! ประเทศทายยย…~ เฮ้ย! ใช่เวลาเล่นไหมเนี่ย แต่เอ๊ะท่อนสุดท้ายมันตงิดๆนะ (เพิ่งรู้ตัวหรอ) ช่างเถอะ เอาล่ะไปเปิดประตูก่อนนะ!


แก้ไขล่าสุดเมื่อ 2012-10-18 14:50:56


คิดถึงจัง
deejaypreawvy
#9
19-10-2012 - 17:33:47

#9 deejaypreawvy  [ 19-10-2012 - 17:33:47 ]





แวะมาเม้นให้แพรวน้อย~ (เขาลืมแกแล้วเถอะ = =)
วงเล็บเยอะจุง แต่สนุกดีน้า อัพต่อไวๆล่ะ สู้ๆ (:

Preawhaha


@xgeniz เอ้าแปะทวิต!
แตงโมสีชมพู
#10
แตงโมสีชมพู
23-10-2012 - 15:07:31

#10 แตงโมสีชมพู  [ 23-10-2012 - 15:07:31 ]







Preawhaha

Karuta-san
#11
23-10-2012 - 15:14:11

#11 Karuta-san  [ 23-10-2012 - 15:14:11 ]





โอ้'w' เค้าเพิ่งมาอ่าน สนุกดีเด้ออ เค้าจะรอตอนต่อๆไปแล้วกัน>O<

Preawhaha


:-)
meenaeiei
#12
26-10-2012 - 21:50:34

#12 meenaeiei  [ 26-10-2012 - 21:50:34 ]




ฮาดีนะ #3#


  • 1

ลงข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ต้องสมัครเป็นสมาชิกและ login เข้าสู่ระบบก่อนถึงจะสามารถลงความเห็นได้
เข้าสู่ระบบสมัครสมาชิก



โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายส่วนบุคคนก่อนเริ่มใช้งาน [นโยบายส่วนบุคคล]
ยอมรับ